Picture this, Moergestel 2025 vrijdagochtend, de zon schijnt.
Ik fiets door het dorp om de minibiebs op de gevoelige plaat vast te leggen (anno 2025 is dit de mobiele telefoon). Bij de minibieb van de Scheerman, Het Ockhuis genaamd, neus ik even door de tentoongestelde boeken en word ik opgemerkt èn aangesproken door een voorbijganger. Een oudere man die heerlijk aan het genieten is van een rondgangetje door zijn buurtje en de vroege zonnestralen meepikt.
We raken in gesprek over boeken, wat leidt tot een gesprek over wie hij is, wat hij doet en wat hem bezighoudt. Zo is hij 88 jaar oud, wandelt graag door de buurt, maakt dan een praatje met de mannen van de plantsoenendienst; "die verdienen een compliment voor al het werk dat zij doen op jullie platform" en thuis maakt hij violen. Het muziekinstrument wel te verstaan.
We bespreken het platform OnsMoergestel en dat verbinding zo belangrijk is. "Nee, in zo'n team zitting nemen, dat doet hij niet meer. Maar zo'n praatje, dat ook verbindt, dat vindt hij wel erg leuk". En ik ook.
In het zonnetje met een glimlach op mijn gezicht fiets ik door naar de volgende minibieb. Een mooi begin van mijn weekend en een mooi verhaal voor bij de koffie met het team van OnsMoergestel.
