Een inkijkje in het Tandheelkundig Centrum Moergestel
Sinds 5 jaar woon ik in Moergestel en vond ik het nodig om zoveel mogelijk zaken in Moergestel te organiseren. Denk aan tandarts, huisarts, hobby’s, winkelen etc.
Maar ik vond het moeilijk om van mijn huidige tandarts afscheid te nemen. We hadden elkaar op een terras leren kennen. Dat schept een band.😁
Toch maar eens gebeld om te peilen wat voor praktijk we hier hebben. Ze namen nog patiënten aan en de dame aan de telefoon was erg aardig. En ze had humor. Op mijn twijfel reageerde ze met: wij zijn ook heel leuk hoor, kom maar eens langs. Bij wie wil je? Geen idee zei ik maar doe maar een enthousiaste net afgestudeerde jonge hond. Ik hoor het al zei ze, jij moet naar Daphne.
Een afspraak was zo gemaakt. Tijdens onze eerste ontmoeting vroeg ik me af: gaan wij elkaar aardig vinden? Gelukkig er was meteen een klik.
Bij de eerstvolgende afspraak belde ze me op. Waar blijf je? Oeps tijd vergeten. Binnen 10 minuten spurtte ik de kamer in. Dat maak je met sorry zeggen alleen ook niet helemaal goed. Dus al tegenprestatie beloofde ik een interview op www.OnsMoergestel.nl te plaatsen over de praktijk. Als je dan toch vrienden moet maken, doe het dan goed!
Ik kwam voor mijn allereerste kroon. Ruim de tijd om Daphne en ook assistente Veerle aan het woord te laten. En ik kon toch alleen maar luisteren.😜
Waarom wilde je eigenlijk tandarts worden?
Na een skateboard ongelukje in haar kindertijd was een wortelkanaalbehandeling nodig en dat vond ze zeer interessant. Ik dacht meteen, als je als kind een wortelkanaalbehandeling interessant vindt, dan ben je uit het goeie hout gesneden. De meeste kinderen zouden met gierende skate board wieltjes weg wezen.
Ze werd ook nog eens 3 maal uitgeloot voor de studie Tandheelkunde. Deed zelfs nog een jaar helemaal iets anders omdat geen enkele andere studie ook maar in de buurt kwam. Alleen de studie medicijnen, maar dat gaat ook via loting. Dan wil je wel echt heel graag dacht ik.
Maar de 4e keer kreeg ze eindelijk wel een plek op de opleiding. En nu werkt ze in 2 praktijken. Altijd met een vaste assistente. En veel met kinderen. Maar dat komt vooral omdat ze op woensdag werkt, zegt ze. Maar ik denk ondertussen dat ze ook daar goed in moet zijn, want als je mijn man rustig krijgt en die heeft echt panische paniek voor tandartsen……
Ook vertelt ze dat nu, in tegenstelling tot vroeger, veel meer is gericht op preventie. We kleuren veel kindergebitjes zodat ze goed leren poetsen en informeren ouders over het gevaar van suiker. En dan vooral de ‘andere’ suikers, zoals melk en fruitsuiker. Hierdoor zie je bij de groep 18 tot 25-jarigen bijna geen gaatjes meer.
Een kunstgebit is bijna uit de tijd. Er zijn zoveel andere oplossingen mogelijk inmiddels. Maar ook de mondhygiënisten behoeden veel mensen voor het verliezen van tanden en kiezen. Het is een volledig andere tijd geworden.
Ja leg dat maar eens uit aan iemand van de generatie schooltandarts en ouders met een kunstgebit op hun twintigste. Maar alles is relatief, want in Rotterdam-Zuid zeggen juist veel jongeren, haal alles er maar uit. En dat heeft ook met geld te maken helaas.
Als ik even de gelegenheid heb om zelf iets te zeggen, vraag ik aan assistente Veerle, en jij dan, wat vind jij zo leuk aan hier werken?
Met mensen werken zegt Veerle. Ervoor zorgen dat ze hun angst verliezen is heel fijn. En terwijl Daphne ondertussen door peutert, vertelt Veerle dat ze na de opleiding gezondheidskunde, nu bezig is met tandartsassistente, en hierna de opleiding preventieassistente wil gaan doen.
Zo vliegt anderhalf uur 'stoel hangen' razendsnel voorbij. Ik voel me hier wel thuis. Ik loop naar huis met een goed verhaal en een kroon🦷rijker. Op naar mijn eerste brug.
Ilse Tabbers
